عیب گیری فیلم زهر مار
«زهر مار» اولیه فیلم جواد رضویان در منظر نخستین برای اینجانب یادآور فیلمهای مسعود ده نمکی است . فیلمی با به عبارتی حالا و هوا , به عبارتی شوخی‌ها و به عبارتی موقعیت‌ها ; موقعیتهایی که عموماً به داستان‌هایی آشنا و تا حدودی کلیشه‌ای تبدیل می گردند و درواقع مخاطب می داند قرار است به‌دنبال هر رخداد چه رخداد دیگری رخداد بیفتد .
اینکه طرح اولیه‌ی «زهر مار» ماهیتاً جذابیتی داراست یا این که خیر بحثی جداست و اینکه کارگردان و نمایش نامه نویس تا چه مقدار در بارور کردن پتانسیل‌های دراماتیک جان دار در نوشته پیروز بوده اند بحثی دیگر . چنانچه ژانر فیلم را کمدی در لحاظ بگیریم عمل در اکثری از قسمت های خویش عملاً باخت خورده است . در اکثری از از بخشهای فیلم موقعیت های کمیک , از دست می‌روند و فیلمساز تلاشی برای نجاتشان نمیکند . به همین دلیل گرچه فیلمساز در بعضا از مورد ها تا حدودی چیره شده‌است ( به عنوان مثال شخصیت پردازی ها ) , ولی در قصه پردازی و بال و پر دادن به موقیعت های اول به طور کامل غیرخلاقانه فعالیت نموده است .
آن‌چه در تجربیات سینمایی کمدین‌های سابق تلویزیون عموماً به دیده می آید , شباهت عمل آنان با گروه های جوک تلویزیونی شان است ; چه در موضع هنرپیشه و چه در موضع کارگردان . با آن که جواد رضویان به عینه کوشیده است تا مدیوم فعالیت خویش را «سینمایی» نگاه دارااست البته گشوده نیز عمل وی به مدیوم تلویزیون نزدیک‌تر است . این دستور در برهه ای کاملاً به نفع کمدی های سینمای کشور ایران تمام می شد و فیلمهایی که از ستارگان طنزهای نود گزیده تلویزیون فایده می گرفتند با موفقیت هایی بی زیرا و چرا در گیشه مواجه می شدند ولی فعلا مخاطب توقع تماشای بازی ها و سوژه های تلویزیونی را در سینما ندارد و همین دستور سبب ساز به آن می شود که اکثری از فیلمهای به این شکل نتوانند انتظار تماشاگران خویش را برآوره سازند . علاوه بر طنزهای نودقسمتی , جواد رضویان در «زهر مار» از بعضا الگوهای فیلمفارسی های پیش از انقلاب هم به مراد بامزه خیس درآمدنش به کارگیری نموده است .
احتمالا به طور کلی محاسن فیلم نسبت به معایب آن مضاعف کمتر باشند البته یکی‌از ویژگی های مثبت آن بازیگرانش می‌باشند ; مخصوصا سیامک انصاری در قالب نقش یک مداح با پوشش و رخ پردازی مختص و شبنم مقدمی که مدرس ایفای نقشهای گوناگون و متنوع است ; نقشهایی که عموما ۱۸۰ مرتبه با نیز فرق می نمایند .
در هر حال «زهر مار» از آن جور از فیلمهاییست که تا وصال به مقام فیلمی عالی شیوه درازی در پیش داراست و به زعم اینجانب نمایش آن در فستیوال فیلم فجر واقعه دوچندان عجیبی بود به این دلیل‌که «زهر مار» اساساً فیلمی فستیوال پسند نیست و افزون بر آن بعضا کاستی ها و حفره ها در فیلم نامه اش آن را از استاندارد دیگر فیلمهای کمپانی کرده در فستیوال به دور بوجود می‌آورد .